De auto volgestouwd met stoelen, eten en drinken rijden we naar de camping. Omstreeks half elf arriveren we daar.
We betalen onze entree, waarbij ik de 'receptioniste' even voor-reken wat we moeten betalen. Hier werken immers uitsluitend vrijwilligers en deze mevrouw is nog niet zo bekend met de tarieven voor dagrecreanten. Na het betalen zoeken we ons vertrouwde plekje onder de bomen, dicht bij het zwembad. We klappen onze stoelen uit, zetten het tafeltje op en bergen ons eten en drinken op in de koelkast die voor (dag)gasten beschikbaar is. Daarna nemen we onze eerste duik in het verkoelende zwembad.
Ik besluit vandaag eens de mensen te observeren. Wat gebeurt hier allemaal? Ik neem het in me op en wil er een blog aan wijden. Omstreeks 11:00u start een klein groepje vrijwilligers met het schoonmaken van het sanitairgebouw. Dit doen ze uiteraard dagelijks en er wordt ruim 1½ uur voor uitgetrokken. Ondertussen komt nog een stelletje voor dagrecreatie. We groeten elkaar en zij nemen plaats op enkele meters afstand van ons. Nog iets later komt nog een stel. Zij klappen hun stoelen uit aan de andere zijde van ons. Hij zit in de zon, zij in de schaduw. Kinderen springen in het water en hebben plezier, zonder dat ze overdreven lawaai maken. Op het terras speelt een klein jochie “vier op een rij” met zijn oma. De vrijwilligers zijn inmiddels klaar met de schoonmaak en van alle kanten stromen mensen toe met de afwas. Voor ons is het tijd voor de lunch.
Onze broodjes en salades worden uit de koelkast gehaald. Ik dek de tafel, voor zover je het zo kunt noemen, en maak thee met het water uit onze thermosfles. Na de lunch ruimen we af en springen opnieuw in het zwembad. De temperatuur stijgt. Steeds meer mensen gaan even het water in om af te koelen. Maar er is nog steeds genoeg plaats in het bad om baantjes te trekken. Ik lig in mijn luie klapstoel en sla ze gade: jonge mensen, oude mensen, flinke mensen, iele mensen. Alle soorten, maten en kleuren zie je hier. Een man gaat langzaam met zijn rollator zijn hondje uitlaten. We groeten elkaar en maken kort even een praatje.
Ik probeer een boek te lezen maar de warmte en de rust laten me indommelen. Na een tijdje hoor ik in de verte iemand op een gitaar spelen en een lied zingen. Als het lied klaar is, applaudisseren twee mensen. Ik zoek opnieuw verkoeling in het zwembad. Een paar oudere mannen probeert het bad onder water over te zwemmen. Ik kijk het aan, zal ik eens voordoen dat ik in één keer heen en weer kan zwemmen? Nee, besluit ik in mijn luiheid. Na het zwemmen ga ik terug naar onze stoelen. Ik maak koffie. De man met de gitaar zingt nog steeds en aan het applaus te horen is zijn publiek verveelvoudigd.
Mensen komen voorbij. Op z’n minst groeten we elkaar, ook al hebben we dat al zeven keer eerder gedaan. Soms maken we een praatje, soms niet. Een jonge vrouw doet een kleine handwas aan de wasbak. Een man gaat met zijn toilettank achter het sanitair gebouw om hem te legen. Nieuwe gasten komen aan. De man rijdt met zijn auto achteruit en mist dankzij kordaat ingrijpen van een campinggast een boom. Hij haalt de fietsen van de drager af en ze beginnen daarna met het opzetten van hun tent.
Het is heet vandaag. Ik ga terug naar het water met een luchtbed. Het is rustig in het bad. Dit in tegenstelling tot de commerciële zwembaden waar men tegen elkaar aan staat in het water en zij aan zij ligt op de grasweide. Ik dobber op mijn luchtbed. De zon verwarmt mijn rug, billen en benen. Het water koelt mijn buik en armen. Wat een leven… Als ik terug kom op mijn plekje lijkt het concert verderop ten einde te zijn. De gitaar is stil.
We krijgen knaagjes in onze maagjes. Het is dan ook al etenstijd. Bij de meeste caravans zie je dat iemand bezig is met het eten voor te bereiden. Wij zijn makkelijk en hebben maaltijdsalades bij ons. Een stel dagrecreanten breekt af. Ze gaan weer weg. Het andere stel doet moeite om in de schaduw te blijven. De zon schijnt telkens vanaf een andere hoek. Naast ons is een barbecue-plek, een groepje mensen steekt hun barbecue aan en installeert zich er naast. Als de houtskolen op temperatuur zijn liggen de worstjes en spare ribs al snel op het rooster. De volwassenen genieten van een glas wijn, het kleine meisje drinkt limonade. Later komt iemand langs en gaat er bij zitten; spontaan krijgt hij ook wat vlees aangeboden aangezien er te veel was ingekocht.
Na enige tijd hebben de meeste mensen hun avondeten op. De menigte verzamelt zich rondom de spoelbakken om de afwas te doen. Gezelligheid alom. Wij hoeven alleen maar ons afval bij elkaar te rapen en in de afvalbak te gooien. Als nagerecht halen we een ijsje in de kantine. De keuze is nog maar beperkt – velen waren al voor ons op dit idee gekomen. Er is geen kassa, geen caissière. Slechts een bakje waar je je geld in legt als je ijs koopt. Zelfscan-kassa avant la lettre. De dag vliegt zo voorbij. De andere dagrecreanten ruimen op. Ze gaan naar huis. Ook wij gaan inpakken. Nog één verkoelende duik in het zwembad en dan inpakken, de warme auto in en naar huis.
Een dagje naar een heel normale, gemoedelijke camping, behalve dat niemand kleding aan heeft….
Zwem ze!
Saunabezoeker
